We hebben een geweldige zomer gehad met veel gezellige gasten. Wat is het heerlijk om te zien dat mensen genieten bij Finca Las Nuevas van de rust, de ruimte, het zwembad, het weer en Andalusië. De meeste gasten combineren het maken van uitstapjes naar Málaga, Ronda, Granada en dichter bij het huis het spectaculaire wandelpad Caminito del Rey met het relaxen bij het zwembad of het lezen van een boek ergens in de tuin of op het terras.
We vonden het geweldig om de enthousiaste verhalen en ontdekkingen van de gasten te horen. Zo hebben een Belgisch stel verteld over een sprookjesachtig ijskoud meertje bij Ronda, ‘Cueva del Gato in Benaoján. Het water komt uit een grot en is kraakhelder en smaragdgroen. Een perfecte plek om na een bezoek aan Ronda even af te koelen op een warme zomerdag. Het was een supertip en wij hebben er een paar weken later van genoten.
Cueva del Gato
Op dit moment houden we het bij klussen in de huizen en het werken op ons terrein. We hebben nog heel wat te leren in campoland. (Het Spaanse binnenland wordt campo genoemd en een ding is zeker; Finca Las Nuevas ligt in de campo). Gelukkig hebben we een aardige buurman die ons regelmatig wat campo lessen geeft. Van het voorjaar vertelde hij over het grasvrij maken van een groot stuk terrein rondom de finca, zodat er een zogenoemde brandgang onstaat. De zomers zijn heerlijk droog in Andalusië, maar dat betekent wel dat er een verhoogd risico is op brandgevaar. Vandaar dat al het dode hout en gras rondom het huis weg moet om schade te verkomen.
Deze tijd van het jaar staat de campo in het teken van olijven. De rustige bergweg is nu wat drukker met auto’s met een aanhanger erachter of met oude brommers met aan beide kanten twee grote manden vol olijven die langzaam omlaag rijden. Onze spaanse buurman zat ons al achter de broek dat we toch echt onze olijven moesten gaan oogsten. Hij had zijn buit al binnen. Robert is meteen aan de gang gegaan met de olijfbomen. In tegenstelling tot vorig jaar hangen de bomen vol met groen en paarskleurige olijven. Hoe leuk zou het zijn om zelf onze biologische olijfolie te maken.
Met Gypsy in de auto
Maar voordat we dat konden doen, moest er nog wat gesnoeid worden. We hebben alle uitlopers bij de boomstammen weggeknipt. Gypsy, Pablo en Rosie vonden het geweldig om mee te gaan. Gypsy reed met ons mee in de auto naar de voet van onze berg. Pablo en Rosie, de echte campo honden, renden naar beneden. Het weer was heerlijk, de lucht strak blauw en een lekker zonnetje. Zo nu en dan liep er zelfs een druppeltje zweet van ons gezicht. Het is echt geen straf om dit als werkplek te hebben.Na drie dagen snoeien, kon het echte werk dan gaan beginnen; het olijven plukken! Bepakt met grote netten, een lange stok, een plastic kinderharkje en grote emmers gingen we met wat extra hulptroepen op pad. Via een spoedtraining leerden we hoe we één net onder de olijfboom moesten leggen en het andere via de bovenkant erop moesten leggen. Even wat grote stenen zoeken om het net op z’n plek te houden en aan de onderkant, de dalkant, het net een paar keer omrollen zodat de olijven blijven liggen of indien mogelijk het net aan een tak van een andere boom binden.
Vervolgens kon het plukken beginnen… Met een stok wordt er op de takken geslagen zodat de olijven er af vallen. Maar o wee het is niet zomaar lukraak tegen de takken slaan, ook hier is een methode voor, zodat de takjes niet beschadigen en de oogst voor volgend jaar verpest zou worden. De olijven zitten soms nog behoorlijk stevig aan de takken en dan komt het plastic kinderharkje van pas. Hiermee worden de takken van de boom letterlijk leeg geharkt. Ik ben nog lang geen pro, maar volgens mij werkt dit sneller en is het minder zwaar dan het slaan met de stokken.
Als de boom leeg is, vouw je de netten weer dubbel en met twee man pak je de bovenste hoekpunten vast en houdt het strak gespannen(!!!!) als je het net versleept naar de volgende boom. Waarna je van voren af aan begint. Na een paar bomen is het net zo zwaar dat je de olijven moet over doen in emmers. Je raadt het al ook dit moet op een bepaalde manier gebeuren. De olijven van het bovenste net laat je in het onderste net rollen. Vervolgens vouw je het onderste net dubbel, pak je de onderste hoekpunten en loopt naar boven en weer naar beneden. Dit doe je nog twee keer. Op deze manier rol je de olijven naar elkaar toe en komen de takjes en blaadjes die je van de boom afgeslagen hebt naar boven. Nu kun je ze makkelijk verwijderen voordat je de olijven in de emmers en zakken doet.
Uiteraard wilden we als echte Spanjaarden gaan voor de beste kwaliteit olijfolie. Dat wilde zeggen dat we binnen drie dagen na het plukken de olijven bij een pers moesten hebben. Het minimum om je eigen olijven te laten persen was 550 kilo olijven. Hard doorwerken dus. Maar wat een belevenis. Geweldig.
Olijfolie maken
Terwijl anderen op zaterdagavond met de familie voor de buis zaten, gingen wij met de familie naar de olijfpers. Het was een echte ‘hands on’ activiteit. Als eerste moesten we de zakken olijven leeggooien, waarna ze via een lopende band omhoog gingen om gewassen te worden. De schone olijven zonder blaadjes en takjes gingen in grote machine met hakmessen. Langzaam zagen we de bak vollopen met een tapenade achtige smeurie. Na anderhalf uur mixen en persen, waren we als een kind zo blij toen we ons groenkleurige goud uit de kraan zagen lopen. Onze eerste koude persing biologische olijfolie extra vierge. Het vullen van de flessen kon beginnen. Moe maar voldaan reden we een uur later met 133 liter olijfolie weer omhoog naar ons huis op de berg.
Het was een prachtige ervaring en ik kijk uit naar volgend jaar. Wie weet heb jij wel zin om ons te komen helpen!
